Onikofaji (tırnak yeme) DSM-5’te, diğer vücut odaklı tekrarlayıcı davranış bozuklukları ile birlikte “Diğer Obsesif Kompulsif ve İlişkili Bir Bozukluk” başlığı altında sınıflandırılmıştır.
Tırnak yeme, tırnak veya çevresini ısırmakla karakterizedir. Kimi zaman tırnak koparılabilir kimi zaman ise yalnızca ısırılır. Bu, tırnak ve kenarlarını tahrip eden kronik bir durumdur. Bu kişilerde tırnaklar genelde kısa ve düzensizdir. Tırnak yeme genellikle çocukluk çağında görülse de ergenlik ve yetişkinlikte de sık rastlanılan bir durumdur. Kızlarda erkeklerden daha sık görülmektedir. Tırnak yeme davranışında eş tanı olarak en sık karşılaşılan durumlar; dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB), ayrılma anksiyetesi, enürezis, tik bozukluğu, obsesif kompulsif bozukluk (OKB) gibi psikolojik rahatsızlıklardır. Ayrıca tırnak yeme davranışına sahip çocukların %65’inin en az bir tekrarlayan davranış bozukluğu olduğu görülmektedir (örneğin; saç yolma, dudak ısırma vb).
Randevu Talep Et
Tırnak yiyen bireylerde bu davranışın pek çok sebebi olabilmekle beraber en sık rastlanılan nedenlerin başında duygusal sorunlar ve kendini ifade edememe gelmektedir. Bunun dışında aile içi iletişim sorunları, güvensizlik, otoriter ve baskıcı ebeveyn tutumları, çocuğa karşı ilgi ve şefkat eksikliği, anne baba geçimsizliği, ailede tırnak yiyen bireylerin bulunması da başlıca sebepler arasında gösterilebilmektedir. Duygular açısından baktığımızda çocukta; gerilim, saldırganlık, öfke, sıkıntı, üzüntü, kaygı, korku, değersizlik ve güvensizlik duyguları bu davranışa zemin hazırlayabilmektedir. Öyle ki kişide tırnak yemeden önce büyük bir gerilim hissedilir ve tırnak yeme sonrasında kısa süreli bir haz duyma söz konusudur. Stresli anlarda ve yalnızken daha çok gerçekleştirilen bu davranış; enfeksiyon, apse, yaralanma, oral mukoza hasarı, diş problemleri gibi sonuçlar doğurabilmektedir. Bu nedenle tırnak yiyen bireylerde bu duruma dikkat etmeli ve iyi bir öykü alınmalıdır. Kişiye empatik şekilde yaklaşılmalı ve kendisini anlatabilmesi için alan açılmalıdır. Tırnak yiyen kişilerde bu duruma çözüm olarak takma tırnak takmak, parmak uçlarını bantlamak, acı oje sürmek, elleri kremlemek, oyun hamuru gibi materyaller ile meşgul olmak gibi engelleyici davranışlarda bulunulabilir. Ancak daha uzun vadede bir iyileşme için kişinin terapi sürecine başlaması önerilebilir. Özellikle bilişsel davranışçı terapinin bu konuda etkin olduğu düşünülmektedir. Gerekli görülürse farmakolojik tedavi ile de desteklenebilmektedir.
