Psikodrama bir grup psikoterapisi yöntemi olarak gelistirilmistir ancak bireysel psikoterapi içerisinde de monodrama olarak da kullanilabilmektedir. Psikodrama diger psikotetapi kuramlarindan oldukça farklidir. Kendini ifade etmenin yöntemi olarak dilin ötesine geçer. Bedeni, diger insanlari, nesneleri, tüm mekani, kullanir. Psikodrama etimolojik olarak, yani kelime kökeni olarak psike (ruh) ve drama(eylem) sözcüklerinden gelir. Ancak konusma yoluyla tedaviye bir alternatif olarak eylem yoluyla bir tedavi degildir. Eylem kelimelerin yerini tutmaz. Kelimeler de eylemlerin yerini almaz. Psikodramanin amaci, çesitli ifade olasiliklari arasinda bir birlesme ve etkilesim saglamaktir. Bireylerin yasadiklari sorunlari farkli açilardan ele alip ortaya koymalarina ve sorgulamalarina yardimci olunur. Böylece bireylerin spontanligi, yaraticiligi, eylem kapasitesi harekete geçirilir.
rnPsikodramada 'burada' ve 'simdi' ile baslayip geçmis ve gelecekle ilgili sorunlar çalisilabilmektedir. Akla gelebilecek tüm hersey, fantezi ve rüyalar dahil psikodrama sahnesinde kendilerine yer bulabilir. Arti gerçeklikle yasaminin tüm olasi yönlerini deneyimler. Psikodrama bireylere, dramatik canlandirmalar yoluyla, geçmis ve güncel sorunlarini, çatismalarini, gelecege dair beklenti, kaygi ve zorluklarini ele alarak hazirlanmalarina yardimci olur. Ayrica bireylere basa çikma becerilerini görme ve bunlari deneme olanagi saglar.
Psikodrama çalismasinda kendi yasantisini sahnelendiren kisi hayatindaki diger önemli kisileri, duygulari ya da olgulari nesne seçimleriyle somutlastirarak yeni bir ifade yolunu kesfeder.
Psikodrama tek bir kuramsal yönelimin kalibina sokulmadan, farkli kuramlar sistemi üzerinden gelisen ve yaratici eyleme öncelik veren bir yaklasim modeli olarak ele
alinmalidir.
Terapist bireye kendi dünyasini yeniden yaratmasinda yardimci olmaktadir. Kisi yasaminin bir provasini yapmaktan öte ikinci kez yasantilama imkani yaratarak, ilk yasantisini onarabilmektedir.
Sosyodrama
Insan biyo-psiko-sosyal bir varliktir. Bu özelliginden dolayi dogasi geregi sosyal çevresiyle ve kosmosla iliskiye girer. Sosyal bir varlik olan insan dogumundan itibaren tüm yasamini gruplar içerisinde geçirir. Aile ve içinde olusan örüntüler, birey ve grup iliskilerinin temeli olarak kabul edilmektedir. Normal gelisimde, çocugun sosyal çevresi, çekirdek aileden genis aileye, oradan aile dostlarina, mahalledeki akranlara, okul arkadaslarina dogru genisler.
Toplumun en küçük birimi birey degil "sosyal atom" dur der Moreno. Sosyal atom dinamik bir yapidir. Sürekli degismektedir. Her bireyin, sosyal atomu içindeki kisilere yönelik duygulari vardir. Kimileri onu çeker, kimileri iter. Kimilerine karsi herhangi bir yük tasimayan duygular besler. Sosyometri, terapiste, bireyin sorunlarini tanimlama yönünde yol gösterir. Sosyometrik anlayisa göre, sosyal seçilim özelligi insanin sosyallesmesinde en önemli güçtür. Moreno, kendi bireysel dar çerçevesinden çikan ve evren ile bütünlesen insandan söz ederek, askin (transcendent) ve bütünleyici rolleri tanimlar. Moreno’nun öncülügünü yaptigi bu varolusçu model, insani, spontanlik, degisime açiklik ve kendini yönetebilme becerileriyle kendi kendinin yaraticisi olarak görür. Sosyodrama ile birey birçok rolu deneyimleme imkani bulur.
