Belirli seslere karşı aşırı hassasiyetle karakterize olan mizofoni hastalığı, bazı kaynaklarda seçici ses duyarlılığı sendromu olarak da geçebilmektedir. Mizofoni hastalarında özellikle ağızdan çıkabilen öksürük, nefes alma, ağız şapırdatma, horlama, esneme vb seslerden ve bunun dışında tırnak kesme, yürüme, bacak sallama vb seslerden yakınıldığı görülmektedir. Bu sesler günlük hayatta sıklıkla karşımıza çıkabilen sesler olmaları açısından bu hastaları oldukça zorlu bir duruma sokmaktadır zira her daim kaçınma gösterilen davranışla bir arada bulunulmaktadır. Örneğin nefes almak her an herkesin yaptığı bir davranıştır ve bundan kaçınmak da pek mümkün değildir. Buna sürekli maruz kalarak rahatsızlık yaşayan mizofoni hastaları, kaçınmak adına tamamen eve kapanabilir ve sosyal ortamlardan uzaklaşabilmektedirler. Bu da aslında kişinin sosyal destekten mahrum kalmasına neden olabilmekte ve kişinin yaşam kalitesini düşürebilmektedir. Mizofoni hastalarında sıklıkla karşılaşılabilen tepkiler şu şekildedir: Rahatsız edici ses karşısında sesi kapama ya da sesten uzaklaşma, gergin, sinirli ve endişeli hissetme, stres ve göğüs kafesinde sıkışma, bazı ritmik ve tekrarlayan seslere tahammül edememe.
Ayrıca mizofoni obsesif kompulsif bozukluk ve depresyon ile birlikte sıklıkla görülebilmektedir. Hastalık, genelde ergenlik döneminde başlamaktadır ancak tanının konulması daha geç yaşları bulabilmektedir. Çünkü kişiler, bunun bir rahatsızlık olmadığını düşünebilmekte ve dolayısıyla tedavi arayışına girmemektedirler. Tedavide genellikle bilişel davranışçı terapi kullanılabilse de bunun dışında ses terapisi denilen duyarsızlaştırma tekniği de kullanılabilmektedir. Bu teknikte kulaklara ya da odaya yerleştirilen özel ses cihazları kullanılabilmektedir. Birkaç ay süren terapide işitme üzerinde oluşan hassasiyet kaldırılmaya çalışılır.
